Schuiten, pramen en vletten gezocht

Duizenden vaartuigen voeren er ooit door het Rijk der Duizend Eilanden. In de hoogtijdagen voeren dagelijks zo’n 200 partijen groenten onder de veilingklok door. Vandaag de dag telt de collectie vaartuigen van het museum slechts een kleine 20 stuks. De komende decennia zullen de laatste overblijfselen van een eeuwenlange cultuur verloren gaan. Het museum roept u op om dit te voorkomen. Bent u in het bezit van een schuit of vlet en wilt u deze veilig stellen voor de toekomst, neem dan contact op met Museum BroekerVeiling.

Authentieke koolvletten en originele kloetschuitjes?

Een tuinder uit de vorige eeuw zou raar staan te kijken bij de woorden koolvlet of kloetschuit. Benamingen gaan door de jaren heen een eigen leven leiden.

Namen van authentieke vaartuigen in het voormalige Rijk der Duizend Eilanden lopen nogal eens uiteen. Een veepraam, een akkerschuit, een Langedijker, een slikpraam, een koolvlet, een kloetschuit, een Langedijker rondkont; allemaal prachtige, nostalgisch klinkende namen, maar wat is nu eigenlijk de juiste naam?

Museum BroekerVeiling ging op de koffie bij de laatste echte scheepswerf in het Rijk der Duizend Eilanden: ‘scheepswerf Houdt Moed van P. de Wit’ negen generaties vakmanschap! Als iemand nog kan vertellen hoe het echt zat, dan moet je hier zijn.  

Een schuitje dat rond het jaar 1900 van de werf kwam, was gewoon een schuitje, een schuitje dat doormiddel van een kloet werd voortbewogen, dat is logisch, iets anders had men toen niet. Vaak werd dit zelfde schuitje later in de volksmond vernoemd naar zijn functie: een melkschuitje, een uit-en-thuis-schuitje, een akkerschuit. Een Westfries is wat dat betreft meestal duidelijk. Een praam waarmee je vee vervoerd is simpelweg een veepraam, maar als het zelfde vaartuig bagger vervoerd noemt hij het een slikpraam. 

Later doet de motor zijn intrede in Langedijk. Een grote verbetering. In het jaar 1946 werden er maar liefst 46 nieuwe en 5 gebruikte motoren verkocht en ingebouwd in nieuwe en gebruikte vletten bij scheepswerf Houdt Moed.  Maar we weten het allemaal, op een gegeven moment wordt de vaarpolder een rijpolder. De kunst van het kloeten gaat bij velen verloren. Met nostalgie wordt er teruggekeken naar een door een ambachtsman vervaardigd schuitje, nu museumstuk in het museum, en ontstaat de benaming ‘kloetschuitje’. Een benaming welke men destijds waarschijnlijk uiterst vreemd gevonden zou hebben. En in Amsterdam varen tegenwoordig behoorlijk prijzige ‘originele Langedijker koolvletten’, ooit op de werf aangekocht als twee en een half of drie tons vlet. Best grappig, want het had natuurlijk voor het zelfde geld een aardappelvlet, een wortelvlet of een uienvlet kunnen zijn.

Voor meer informatie of vragen, neem contact op met Lisette Zijp via lisette@broekerVeiling.nl