Gedicht van Ben Wansink ter gelegenheid van de Dodenherdenking 4 mei 2018

Gedicht gemaakt ter gelegenheid van de Dodenherdenking

in Langedijk op 4 mei 2018.

HOE LANG NOG?

De ijskoude wind beklemt mijn hart      

Stille beelden droef en bevroren           

Mijn bange gedachten zijn verward

Voel mij eenzaam en diep verloren.

Het slagveld is nu rustig  

Maar rood bevlekt van bloed

Gebroken wapens de aarde zwart

Weet niet waar ik vrede zoeken moet

Is dit ’s werelds bittere eind  ?

Voel de verwarring in mijn hart.

Ik zie een eenzame roos,  geknakt en teer

De bladeren verdord, vertrapt en dood

Mijn tranen houden kan ik  niet meer

Verdriet om de mens  in hoogste nood.

Ik zoek een uitweg uit dit leed

Verlang zo naar die vredestijd

Herinner me niet wat ik gist’ren deed

Herinner me vaag die broederlijke  liefde

Nu gebroken door een vrees’lijke strijd.

Maar eens dan zal de zon weer schijnen

Dan lachen wij mensen en hebben het fijn

Dansend over straten en op de pleinen

Dat zal het einde van de oorlog zijn!

Laat ons nu eindelijk die les eens leren

Van liefde, respect en van eindeloos geluk

Laat ons elkaar steeds weer inspireren

Dan kan de vrede nooit meer stuk !