Gedichten van Ben Wansink

In 2016 is de eerste gedichtenbundel van de Langedijker Ben Wansink verschenen onder de titel “Mijn Niemandsland”. Marieke Neesen heeft hem gevraagd om regelmatig een gedicht op de website van Lief Langedijk te publiceren.

VAN KIND TOT MAN

Toen jij eens dat leven kreeg

Gewoon zo op een doordeweekse dag

Toen zelfs de hemel even zweeg

Nog nooit zo’n wereldburger zag

Je welkom was en diep bemind

Bewonderd werd en graag aanschouwd

Je uniek was, echt een wereldkind

Had toen dat leven niet vertrouwd..

Je groeide op en merkte vlug

Ervaring wijzer, klap na klap

Dat kind zijn komt nooit meer terug

Het leven da’s opeens geen grap

Je ploetert, maakt er het beste van

Je erkent uiteind’lijk met een zucht

Een kind leeft anders dan een man

Was ik als kind toen maar gevlucht..

Maar zie je niet, ben je zo blind

Heb je geen zicht op wat gebeurt

Iedere man was ooit een kind

Leef daarom in vrede met jezelf

Kindzijn heeft je als man gekleurd!

OVERWEGING

Niemand is onsterf’lijk

Iedereen gaat eens dood

De één wat eerder dan de ander

Maar verdriet blijft altijd even groot.

Soms heb je wensen en ga je klagen

Over zaken niet van belang

Je wilt dit en dan weer dat

Wilt vooraan staan bij gedrang

Overlaadt de ander met je vragen

Maar…

Sta eens stil en stop met zeuren

Het leven is immers meer dan dat

Er kan plots iets naars gebeuren

Waardoor jij die wensen snel vergat.

Wees dankbaar voor wat je hebt gekregen

Aanvaard het leven zoals het is

Geen rijkdom kan tegen liefde wegen

Want zonder liefde gaat het zeker mis.